رسم معاصرشیوه نگارش قرآن در دوران معاصر را رسم معاصر گویند. ۱ - بینش‌های متاثر در رسم الخط معاصرشیوه رسم الخط معاصر قرآن کریم متاثر از دو بینش مختلف درباره رسم الخط عثمانی است: ۱.۱ - بینش اولکسانی که به تقدس و توقیفی بودن رسم الخط عثمانی معتقدند و در رسم قرآن از آن با ویژگی‌های خاص خود پیروی می‌کنند، که از نمونه‌های آن نگارش قرآن کریم به خط نویسنده معاصر، عثمان طه است. ۱.۲ - بینش دومگروهی دیگر از دانشمندان و محققان معتقدند خط صرفا ابزاری برای نگارش است و هیچ خطی قداست و امتیاز خاصی در کتابت قرآن ندارد؛ لذا کاربرد هر رسم الخطی که به ثبت و قرائت صحیح نص قرآن بیانجامد صحیح و جایز است. به عقیده این گروه هرگونه اصلاح و تغییر رسم الخط و حتی استفاده از دیگر رسم الخط‌ها ممکن است. ۲ - گرایش‌های مختلف در علامتگذاریدرباره شیوه علامتگذاری در رسم الخط معاصر نیز دو گرایش اصلی وجود دارد: ۲.۱ - گرایش اولگرایشی که بیشتر به بلاد شرقی اسلام (مشارقه) منسوب است. برای نمونه تام و کامل می‌توان از مصحف مکتوب به خط ابن بواب در سال ۳۹۱ ق نام برد. شاخص اصلی این شیوه، استفاده از نشانه‌هایی است که خلیل بن احمد فراهیدی آن را وضع کرد. ۲.۲ - گرایش دومگرایشی که به مغرب اسلامی (مغاربه) منسوب است و از مهم‌ترین ویژگی‌های آن اصرار در به کارگیری همان علائم قدیم پیش از دوره خلیل بن احمد است. امروزه نیز علی رغم تاثیر صنعت چاپ در یکپارچه و یکسان‌سازی شیوه نگارش، جلوه‌های این دو گرایش در مصاحف چاپ شده دیده می‌شود. [۱]
ابن خلدون، عبد الرحمان بن محمد، ۷۳۲-۸۰۸ق، مقدمه ابن خلدون، ص۴۱۹.
[۳]
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۷۸.
[۵]
رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۲۴.
[۷]
معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ص۳۵۵.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «رسم معاصر». |